De eerste dagen...

Dag familie en vrienden!

Ik ben nu een ruime week onderweg (9 dagen). Al vele dingen beleefd en ik ben nu eindelijk een beetje gewend te fietsen. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Op goede vrijdag ben ik vanuit huis richting Duitsland vertrokken. Even flink ontbeten en toen afscheid genomen van mama. Papa en Harry (vader van Gustav) fietsten tot aan Veendam mee, toen moest ik ook van hun afscheid nemen. Gustav zei dat hij nog een klein stukje meefietste (uiteindelijk was dat tot over de grens van Duitsland). We hadden nog een eens gemerkt dat we de grens over waren, want ineens waren er Duitse autoborden. Nog even wat gedronken en mijn water bijgevuld en toen moest ik ook van Gustav afscheid nemen.
Na een aantal kilometer alleen fietsen besefte ik dat ik er vanaf nu toch grotendeels alleen voorstond. Het voelde ook nog wat onwerkelijk dat ik al onderweg was.
Het weer was in ieder geval prachtig (26 graden) en al gauw moest ik weer stoppen om water bij te vullen. Het was even zoeken naar de weg tot aan Leer, daarna ging het redelijk soepel.
Duitsland is mooier dan ik dacht. Ik dacht eerst namelijk van: "Ah Duitsland, daar fiets ik wel even doorheen als voorbereiding op Scandinavie". Maar als je dan over landwegen fietst (met mooi weer), dan is het echt heel mooi. Uiteindelijk kwam ik in Bad Zwischenahn aan, bij een kleine, maar mooie camping.
De tent was eigenlijk zo opgezet en toen ik nog even mijn fiets nakeek, kwam de overbuurman naar mij toe. Hij zag de vlaggetjes op mijn fiets en vroeg waar ik heen ging. "Kiel und dan mit den Ferry zu Göteborg und dan zu die Nordkapp." zei ik in mijn nog slechte Duits. "Dat is een flinke afstand!" zei hij en hij vroeg mij hoe ik de Weser en de Elbe wilde oversteken. Dat wist ik nog niet, dus hij zei dat ik het beste de ferry van Brake naar Sandstedt en daarna van Wischafen naar Gluckstadt moest nemen. Ik heb hem vriendelijk bedankt, en na nog een Schnitzel te hebben gegeten, dacht ik: "Duitsland is zo gek nog niet.".

De volgende dag viel de spierpijn reuze mee. Ik was alleen al verbrand op mijn armen en vooral in mijn nek. Mijn ontbijt: Suikerbrood, paaseitjes, een banaan een twee broodjes van de camping.
Toen ik naar Brake fietste, fietste ik bijna alleen maar over landwegen. Toevallig kwam ik op een oude turfroute, waar nog ouderwets turf gegraven werd. Dat soort dingen zijn onderweg toch mooi om te zien.
Veel fietsers in Duitsland groetten mij onderweg en af en toe ging er een duim omhoog. Dat geeft weer positieve energie en helpt je door de dip van de dag heen.
Uiteindelijk kwam ik in Bad Bederska aan bij een camping, maar de receptie was gesloten (het was al 9 uur). De baas bleek aan het biertappen te zijn bij het paasvuur, dus toen ik even had gevraagd of ik hier kon slapen, mocht ik achter op een grasveldje staan. Ik had nog niets die avond gegeten, dus daar maar even 4 bradwursten gekocht.
De volgende dag wilde ik eigenlijk al dicht in de buurt van Kiel komen, was mij uiteindelijk ook gelukt was (20 km voor Kiel) en het weer was wederom prachtig. Onderweg zag ik kraampjes langs de weg met fruit, eieren en aardappels van het land. Dat leek mij wel geschikt voedsel, dus had ik het allemaal meegenomen. Het was alleen wel zwaar om mee te nemen, maar goed dan heb je ook wat. Onderweg flink wat appels gegeten en 's avonds iets met aardappels gegeten (ik weet niet meer precies wat). De volgende morgen drie eieren en nog een appel. Want dat is het meest efficient, gewoon eten wat je hebt, zodat je gewicht bespaart. Uiteindelijk dan toch op de boot aangekomen zonder verdere problemen.
Wat een grote boot! Het was 12 verdiepingen hoog en ik had een cabine voor mij alleen. Na een tijdje hongerig te wachten kon ik dan toch eindelijk aan het Scandinavisch buffet beginnen. Het was heerlijk! 4 volle borden van het hoofdgerecht en 2 volle borden voor het nagerecht. Ik kon tevreden met een volle buik slapen met het vooruitzicht dat ik die morgen in Zweden aankwam.
Uiteindelijk kwam ik in Göteborg aan. Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk de stad uit om het land te zien. Na 14 km was het toch gelukt en toen moest ik de goede weg zien te vinden. Ik wilde nog het een en ander kopen en even geld pinnen. Maar ik was het niet gewend hier te fietsen, want waar je in Duistland een weg in ging naar het oosten, kwam je uiteindelijk weer op een grote weg uit. Hier was dat een oprit van een aantal km. Daarbij moest ik nog de bank zoeken wat ook lang heeft geduurd. En de heuvels waren steil, ongeloofelijk (voor mijn Nederlandse maatstaven)! Na elke heuvel flink uithijgen. Ik had er op een gegeven moment ook een van 11 procent!. Uiteindelijk kwam ik dan toch op een camping in Alingsås aan (60 km van Göteborg, maar mijn kilometerteller stond op 119 km.)
De volgende dag wilde ik even mijn band oppompen maar opeens brak het ventiel af. Dat was balen, dus toen was ik naar de lokale fietsenmaker gegaan. Een nieuwe binnenband gekocht en weer pompen. De band werd maar niet hard genoeg en ik zag het ventiel al weer een beetje krom gaan staan. Toen maar met de fiets naar de fietsenmaker gelopen. Ze zei dat ik een extra dopje nodig had voor op het ventiel en ja hoor, het werkte! Toen maar wat eten gekocht, want ik was al bijna de hele dag kwijt. Na de frustratie van de dag dacht ik dat ik wel een goede maaltijd verdiend had, dus ik had een hele kip gekocht voor bij de aardappels en de bloemkool. Heerlijk gegeten en de volgende dag kon ik weer op weg.
Die dag wilde ik eigenlijk het Vänernmeer bereiken, dus weer flink doorfietsen. Ik had veel Knackebröd gekocht, waar ik een heel pak als lunch van had gegeten. 3 uur daarna, hartstikke buikpijn! Een beetje afwisseling de volgende keer dan.
Maar wat is Zweden mooi!. Veel bossen en uitgestrekte wegen. Eigenlijk net als de kaartjes vanuit Zweden.
Het Vänernmeer had ik die dag in ieder geval bereikt, maar ik was hartstikke kapot van al die heuvels. Daar toch maar een camping gezocht (vlakbij Lidköping), want ik wilde nog even een warme douche hebben.
De volgende dag werd ik wakker met de gedachte dat ik vandaag toch echt eens moest wildkamperen.
Vervolg komt, ik moet even geld pinnen!

Ik heb dit geschreven in de bibliotheek in Mora, voor het vervolg een nieuw verslag!

Hej då!