Terug naar het Europees vasteland
Door: rolanddevries
Blijf op de hoogte en volg Roland
08 November 2011 | Luxemburg, Ettelbruck
Toen ik stond te wachten voor de boot, zag ik een andere fietser met bepakking staan. Ik zei: 'He collega, waar gaat de reis heen?' Hij wilde van Denemarken naar Hamburg fietsen, omdat zijn ouders in Duitsland woonden. We spraken nog de hele tijd met elkaar tot we op de boot konden en op de boot keken we hoe Noorwegen langzaam kleiner werd. Ik vond het apart om nu zo ineens weg te varen van een land waar je lang in bent geweest, maar tegelijkertijd was ik ook benieuwd hoe Denemarken zou zijn en ik had het gevoel dat ik van Noorwegen gezien had, wat ik wilde zien.
De andere fietser vroeg wat ik wilde gaan studeren. Ik zei: 'Geologie'. Dat vond hij erg mooi, want hij had net zijn phD in Geology gehaald en vond het een geweldige studie. Dus genoeg gespreksstof voor op de boot. Uiteindelijk bleek het dat we dezelfde route wilden gaan fietsen (langs de westkust van Denemarken), dus hadden we besloten samen dat te gaan fietsen.
Na een een korte drie uur zagen we Denemarken opdoemen. Eigenlijk een heel vlak stuk land met een klein stadje, Hirtshals. Het was al laat, dus daar hadden we gelijk een camping besteld, maar de man van de camping waarschuwde ons, dat we onze tent goed vast moesten maken, omdat het erg hard ging waaien. Dat kon je ook wel zien aan de zee, wat trouwens erg mooi was met de ondergaande zon, maar dus ook ruige golven. De tent had het gehouden en de volgende dag legde ik nog aan de Geoloog uit hoe je je ketting goed moet smeren en konden we op weg.
We waren eerst van plan de North Sea Cycle route te nemen, wat ons langs de westkust van Denemarken zou leiden, maar we kwamen er al vrij snel achter dat deze route ons door allerlei vakantiedorpjes kreeg, waarbij je veel omreed. Toen gingen we maar de weg op en dat ging gelijk veel sneller, vooral zonder de Noorse bergen! Want in onze ogen was Denemarken erg vlak. Maar we hadden eerlijk gezegd verwacht dat we nog sneller waren, maar door de sterke wind lukte dat niet. Maar Denemarken was wel wat anders dan Noorwegen, een stuk vlakker andere dorpjes en veel meer landbouw. Ik had het gevoel dat ik veel dichter bij huis was, alleen Denemarken was eigenlijk echt de tussenstap tussen Scandinavië en de rest van Europa.
Maar de hele dag gefiets en inkopen gedaan, waaruit bleek dat het gelijk een stukje goedkoper was dan in Noorwegen, maar alsnog wel duur. We kwamen op een rustige camping aan, die erg mooi lag en alle voorzieningen had. Toch vond ik het weer wennen om steeds weer op een camping te slapen, aangezien er soms mensen vlakbij je tent lopen, waar ik in het bos altijd wakker van werd en hierdoor wat minder goed sliep op de campings. De volgende dag weer verder en het waaide weer flink hard, wat het fietsen nog aardig zwaar maakte. Maar toch zat het tempo er wel in (boven de 23 km/h gemiddeld) en mijn 'collega' had niet gedacht dat hij zo snel 100 kilometer kon fietsen. We kwamen in gebieden uit met grote enorme stukken landbouw, en je kon daardoor ook best ver zien. In Noorwegen stuit je met je blik al gauw op een berg. Maar het was wel een stuk eentoniger dan Noorwegen en we waren er beiden over eens dat het in Noorwegen veel mooier fietsen is.
De volgende dag gingen we langs een heel smal stuk land, vlak langs de duinen en de kust. Zo konden we ook onze lunch opeten op de duinen en de Noordzee van de Deense kant bekijken. Erg mooi was dat en lang niet zoveel mensen op het strand als in Nederland. Ook kwamen we langs grote vogelgebieden in een soort moerasgebied. De huizen veranderden ook, met rieten daken, wat ik herkende uit Friese huisjes. Die dag had ik ook Deense kaas gekocht, wat erg lekker was. Ik had mij ook lange tijd geen kaas kunnen veroorloven, maar hier was dat goedkoper, dus had ik weer wat kaas. Erg goed en het gaf mij gelijk weer extra kracht om door te fietsen. We kwamen weer aan bij een camping bij weer zo'n smal stukje land, vlak langs de duinen. Na gedoucht en gegeten te hebben wilde de andere jongen slapen, maar ik wilde nog even de zee bekijken. Het was inmiddels al weer donker (dat ging een stuk sneller) en je kon de volle maan zien op het kalme water. Ik heb daar wel anderhalf uur gezeten geloof ik, echt ongelooflijk mooi, de weerspiegeling van de volle maan op het water! Daarna toch maar gaan slapen en op naar de volgende etappe de volgende dag. We gingen nu weer meer naar het binnenland, waar gelukkig de wind een stuk meer ging liggen. Maar ik miste Noorwegen toen al wel, ik had de eentonigheid van Denemarken eigenlijk al wel gezien. Je word eigenlijk een beetje verwend als je Noorwegen gewend bent, qua natuur. Maar het fietsen ging wel gemakkelijker, want als je met z'n tweeën fietst, en praat dan vliegen de kilometers voorbij. Ik kwam veel te weten over geologie. Ik merkte ook wel dat ik gewend was alleen te fietsen, want nu moet je ineens overleggen wanner je pauze houdt, waar je 's avonds stopt en het tempo dat je fietst. Soms werkte dat een beetje op mijn zenuwen, maar ik leerde daar al snel beter mee om te gaan. Uiteindelijk hadden we de laatste dag in Denemarken, maar het regende de hele dag door. Bij het begin ging het nog wel, maar na een tijdje is alles zeiknat en je humeur ook gedaald. Toen kwamen we bij het bordje 'Deutschland'. 'Dat is lang geleden', dacht ik. Toen besefte ik ook dat ik lang weg was geweest en erg ver had gefietst. Ik was nu zo dicht bij huis dacht ik. Dit vierden wij met een goede (en goedkope) schnitzel, waarna we nog een enigszins droge plek wilden vinden op de camping. Ik was zoveel vlees ook niet meer gewend en het voelde gelijk erg zwaar op de maag, maar gaf ook wel weer een krachtig gevoel. Bij het opstaan waren we gelijk nog even naar de kust gelopen, omdat we aan de waddenzee zaten. Daar had je ook waddeneilanden en het was net eb, zodat je het wad goed kon zien. Ik vond dat erg apart om het van een andere kant dan van Nederland zo te zien. Maar wel erg mooi. Ons ontbijt: 2 flinke broodjes verse haring aan de kust. Heerlijk! En we gingen gelijk hard van stapel. Het viel mij op dat het landschap een stuk ruimer en opener leek dan in Denemarken.
We fietsen een groot stuk langs de dijk, met veel windmolens vlakbij. Ik vond dit best mooi fietsen, wat ik niet had verwacht na Noorwegen dat ik hier nog van kon genieten. Maar in elk land moet je je een beetje aanpassen om het land te waarderen, denk ik. In ieder geval de hele dag door Schleswig-Holstein gefietst, wat nog groter was dan ik dacht. Maar gelukkig was Duitsland een heel stuk goedkoper dan de Scandinavië, dus dat scheelde weer. Eenmaal aangekomen op de camping hadden nog even onze week besproken en de volgende ochtend afscheid van elkaar genomen. Hij ging naar Hamburg en dan met de trein naar Keulen en ik ging de Elbe oversteken en dan zag ik het wel. Ik had een mooie week gehad, maar was aan de andere kant ook wel weer blij dat ik alleen verder kon fietsen. Ik fietste een stuk langs de Elbe, wat ook een mooi gezicht was met veel vrachtschepen, maar ook aardig wat industrie vlakbij, waar ik nog echt even aan moest wennen. Eenmaal de Elbe overgestoken, wist ik dat het nog 2 dagen fietsen zal zijn naar huis. Maar mijn ouders en broer zouden 4 dagen later aankomen, dus ik dacht: 'weetjewat, ik fiets nog een stukje door'. Ik had nog ongeveer 2 weken en keek op de kaart waar ik nog heen kon. Dat bleek tot aan Luxemburg te zijn en weer terug, zonder extreme afstanden te fietsen. Dus na verloop van tijd wees de compas op mijn fiets weer richting Zuid. Geweldig, gewoon nog even doorfietsen, als je toch nog even de tijd hebt! Het werd al weer donker en ik had nog geen camping gevonden. Toen fietste ik een groot stadspark en vroeg aan een Duitser of er hier nog vlakbij een camping was. Dus ik zei al dat ik dan waarschijnlijk hier wel achter wat bomen mijn tent op ging zetten. De man vond dat wel mooi en zei al: 'Nee, das sohl nicht so schlimm werden' Dus ik achter een paar bomen mijn tent opgezet. Heerlijk, weer even wildkamperen! De volgende dag hoorde ik stemmen van de andere kant van de bomen, want daar was een bankje, maar niemand die mij had gezien. Dat gaf mij wel een kick. Toen ik net weg wilde fietsen, sprak een oudere man mij aan en vroeg waar ik heen ging. Uiteindelijk weer anderhalf uur verder en de man bedankte mij voor het gesprek, want hij vond het erg mooi. Zo had ik die dat nog 4 mensen die mij aanspraken. Dat is echt anders in Duitsland dan in de Scandinavische landen, ze zijn veel directer. Ook in de supermarkt bijvoorbeeld, had je een vrouw die liep langs de chocolade en zei al: 'Oh, hier kan ik beter niet zijn' tegen mij. Ik moest lachen, maar dat kom je zeer zelden in bijvoorbeeld Noorwegen tegen. En ik vind daarom ook dat je een land eigenlijk goed leert kennen in de supermarkt, waar de mensen hun dagelijkse dingen doen. Ook vroegen ze een keer in de supermarkt, was alles naar wens? Ik dacht al, van ja waarom niet? Maar dat was blijkbaar in Duitsland normaler.
Zo fietste ik verder naar het zuiden, waar het inmiddels al weer wat heuvelachtiger werd, maar ik soms ook door grote steden en verkeerspunten, kwam waar het echt weer zoeken was naar de weg. Gelukkig had je vaak wel fietspaden, zodat je niet van de weg werd gedrukt, maar het bleef mij af en toe te druk. Ook viel het mij op dat elke 4 kilometer er meestal wel een dorpje of iets dergelijks was. Ook dit was weer even 'nieuw' voor mij. Maar toch, soms ook weer stukken bos, wat ik ook kon waarderen. Ik had weer eens wildgekampeerd op een stuk landbouwgrond.
Uiteindelijk kwam ik in steeds heuvelachtiger gebied, wat ik eigenlijk wel fijn vond, zodat ik weer kon klimmen en omdat ik het veel mooier vind. Ook kwam ik weer in een relatief rustiger gebied, zodat ik wat mooier kon fietsen. Maar dat was nog aardig wat klimmen. Op een gegeven moment had ik zelfs een heuvel van 15%, wat het steilste was in mijn hele reis en dat in Duitsland! Die dag had ik weer een camping uitgezocht op de kaart, maar 's avonds ging het erg onweren en regenen. Gelukkig kon ik snel mijn tent opzetten, maar binnen een paar minuten lag de halve camping al onder water. Gelukkig niet bij mijn tent.
Die dag erna was het overigens iets van 31 graden, wat echt ongelooflijk heet voor mij doen was, dus had ik maar ook flink wat zonnebrand opgedaan, want je hebt geen zin om te gaan verbranden tijdens het fietsen. Maar ik zweette mij rot daar. Na een paar dagen kwam ik bij de Moezel aan een ander stuk van Duitsland; wijngaarden langs de heuvels en andere mensen daar. Maar wel erg mooi, ik wist nog een eens dat ze in Duitsland ook wijn verbouwden. Zo leer je ook nog eens wat! Ik sprak nog steeds aardig wat mensen, wat mijn moraal hoog hield. En na wat zoeken was ik een dag erna bij de grens in Luxemburg aangekomen. Toen had ik echt het gevoel dat ik overal heen kon fietsen waar ik maar wilde. Ik was bij wijze van even naar Luxemburg gefietst, zonder dat ik het gevoel had dat ik echt ver weg ben gaan fietsen. Ik was hier ook nog nooit geweest en het leek mij leuk om het met de fiets te leren kennen, in de korte tijd dat je daar fietst.
De andere fietser vroeg wat ik wilde gaan studeren. Ik zei: 'Geologie'. Dat vond hij erg mooi, want hij had net zijn phD in Geology gehaald en vond het een geweldige studie. Dus genoeg gespreksstof voor op de boot. Uiteindelijk bleek het dat we dezelfde route wilden gaan fietsen (langs de westkust van Denemarken), dus hadden we besloten samen dat te gaan fietsen.
Na een een korte drie uur zagen we Denemarken opdoemen. Eigenlijk een heel vlak stuk land met een klein stadje, Hirtshals. Het was al laat, dus daar hadden we gelijk een camping besteld, maar de man van de camping waarschuwde ons, dat we onze tent goed vast moesten maken, omdat het erg hard ging waaien. Dat kon je ook wel zien aan de zee, wat trouwens erg mooi was met de ondergaande zon, maar dus ook ruige golven. De tent had het gehouden en de volgende dag legde ik nog aan de Geoloog uit hoe je je ketting goed moet smeren en konden we op weg.
We waren eerst van plan de North Sea Cycle route te nemen, wat ons langs de westkust van Denemarken zou leiden, maar we kwamen er al vrij snel achter dat deze route ons door allerlei vakantiedorpjes kreeg, waarbij je veel omreed. Toen gingen we maar de weg op en dat ging gelijk veel sneller, vooral zonder de Noorse bergen! Want in onze ogen was Denemarken erg vlak. Maar we hadden eerlijk gezegd verwacht dat we nog sneller waren, maar door de sterke wind lukte dat niet. Maar Denemarken was wel wat anders dan Noorwegen, een stuk vlakker andere dorpjes en veel meer landbouw. Ik had het gevoel dat ik veel dichter bij huis was, alleen Denemarken was eigenlijk echt de tussenstap tussen Scandinavië en de rest van Europa.
Maar de hele dag gefiets en inkopen gedaan, waaruit bleek dat het gelijk een stukje goedkoper was dan in Noorwegen, maar alsnog wel duur. We kwamen op een rustige camping aan, die erg mooi lag en alle voorzieningen had. Toch vond ik het weer wennen om steeds weer op een camping te slapen, aangezien er soms mensen vlakbij je tent lopen, waar ik in het bos altijd wakker van werd en hierdoor wat minder goed sliep op de campings. De volgende dag weer verder en het waaide weer flink hard, wat het fietsen nog aardig zwaar maakte. Maar toch zat het tempo er wel in (boven de 23 km/h gemiddeld) en mijn 'collega' had niet gedacht dat hij zo snel 100 kilometer kon fietsen. We kwamen in gebieden uit met grote enorme stukken landbouw, en je kon daardoor ook best ver zien. In Noorwegen stuit je met je blik al gauw op een berg. Maar het was wel een stuk eentoniger dan Noorwegen en we waren er beiden over eens dat het in Noorwegen veel mooier fietsen is.
De volgende dag gingen we langs een heel smal stuk land, vlak langs de duinen en de kust. Zo konden we ook onze lunch opeten op de duinen en de Noordzee van de Deense kant bekijken. Erg mooi was dat en lang niet zoveel mensen op het strand als in Nederland. Ook kwamen we langs grote vogelgebieden in een soort moerasgebied. De huizen veranderden ook, met rieten daken, wat ik herkende uit Friese huisjes. Die dag had ik ook Deense kaas gekocht, wat erg lekker was. Ik had mij ook lange tijd geen kaas kunnen veroorloven, maar hier was dat goedkoper, dus had ik weer wat kaas. Erg goed en het gaf mij gelijk weer extra kracht om door te fietsen. We kwamen weer aan bij een camping bij weer zo'n smal stukje land, vlak langs de duinen. Na gedoucht en gegeten te hebben wilde de andere jongen slapen, maar ik wilde nog even de zee bekijken. Het was inmiddels al weer donker (dat ging een stuk sneller) en je kon de volle maan zien op het kalme water. Ik heb daar wel anderhalf uur gezeten geloof ik, echt ongelooflijk mooi, de weerspiegeling van de volle maan op het water! Daarna toch maar gaan slapen en op naar de volgende etappe de volgende dag. We gingen nu weer meer naar het binnenland, waar gelukkig de wind een stuk meer ging liggen. Maar ik miste Noorwegen toen al wel, ik had de eentonigheid van Denemarken eigenlijk al wel gezien. Je word eigenlijk een beetje verwend als je Noorwegen gewend bent, qua natuur. Maar het fietsen ging wel gemakkelijker, want als je met z'n tweeën fietst, en praat dan vliegen de kilometers voorbij. Ik kwam veel te weten over geologie. Ik merkte ook wel dat ik gewend was alleen te fietsen, want nu moet je ineens overleggen wanner je pauze houdt, waar je 's avonds stopt en het tempo dat je fietst. Soms werkte dat een beetje op mijn zenuwen, maar ik leerde daar al snel beter mee om te gaan. Uiteindelijk hadden we de laatste dag in Denemarken, maar het regende de hele dag door. Bij het begin ging het nog wel, maar na een tijdje is alles zeiknat en je humeur ook gedaald. Toen kwamen we bij het bordje 'Deutschland'. 'Dat is lang geleden', dacht ik. Toen besefte ik ook dat ik lang weg was geweest en erg ver had gefietst. Ik was nu zo dicht bij huis dacht ik. Dit vierden wij met een goede (en goedkope) schnitzel, waarna we nog een enigszins droge plek wilden vinden op de camping. Ik was zoveel vlees ook niet meer gewend en het voelde gelijk erg zwaar op de maag, maar gaf ook wel weer een krachtig gevoel. Bij het opstaan waren we gelijk nog even naar de kust gelopen, omdat we aan de waddenzee zaten. Daar had je ook waddeneilanden en het was net eb, zodat je het wad goed kon zien. Ik vond dat erg apart om het van een andere kant dan van Nederland zo te zien. Maar wel erg mooi. Ons ontbijt: 2 flinke broodjes verse haring aan de kust. Heerlijk! En we gingen gelijk hard van stapel. Het viel mij op dat het landschap een stuk ruimer en opener leek dan in Denemarken.
We fietsen een groot stuk langs de dijk, met veel windmolens vlakbij. Ik vond dit best mooi fietsen, wat ik niet had verwacht na Noorwegen dat ik hier nog van kon genieten. Maar in elk land moet je je een beetje aanpassen om het land te waarderen, denk ik. In ieder geval de hele dag door Schleswig-Holstein gefietst, wat nog groter was dan ik dacht. Maar gelukkig was Duitsland een heel stuk goedkoper dan de Scandinavië, dus dat scheelde weer. Eenmaal aangekomen op de camping hadden nog even onze week besproken en de volgende ochtend afscheid van elkaar genomen. Hij ging naar Hamburg en dan met de trein naar Keulen en ik ging de Elbe oversteken en dan zag ik het wel. Ik had een mooie week gehad, maar was aan de andere kant ook wel weer blij dat ik alleen verder kon fietsen. Ik fietste een stuk langs de Elbe, wat ook een mooi gezicht was met veel vrachtschepen, maar ook aardig wat industrie vlakbij, waar ik nog echt even aan moest wennen. Eenmaal de Elbe overgestoken, wist ik dat het nog 2 dagen fietsen zal zijn naar huis. Maar mijn ouders en broer zouden 4 dagen later aankomen, dus ik dacht: 'weetjewat, ik fiets nog een stukje door'. Ik had nog ongeveer 2 weken en keek op de kaart waar ik nog heen kon. Dat bleek tot aan Luxemburg te zijn en weer terug, zonder extreme afstanden te fietsen. Dus na verloop van tijd wees de compas op mijn fiets weer richting Zuid. Geweldig, gewoon nog even doorfietsen, als je toch nog even de tijd hebt! Het werd al weer donker en ik had nog geen camping gevonden. Toen fietste ik een groot stadspark en vroeg aan een Duitser of er hier nog vlakbij een camping was. Dus ik zei al dat ik dan waarschijnlijk hier wel achter wat bomen mijn tent op ging zetten. De man vond dat wel mooi en zei al: 'Nee, das sohl nicht so schlimm werden' Dus ik achter een paar bomen mijn tent opgezet. Heerlijk, weer even wildkamperen! De volgende dag hoorde ik stemmen van de andere kant van de bomen, want daar was een bankje, maar niemand die mij had gezien. Dat gaf mij wel een kick. Toen ik net weg wilde fietsen, sprak een oudere man mij aan en vroeg waar ik heen ging. Uiteindelijk weer anderhalf uur verder en de man bedankte mij voor het gesprek, want hij vond het erg mooi. Zo had ik die dat nog 4 mensen die mij aanspraken. Dat is echt anders in Duitsland dan in de Scandinavische landen, ze zijn veel directer. Ook in de supermarkt bijvoorbeeld, had je een vrouw die liep langs de chocolade en zei al: 'Oh, hier kan ik beter niet zijn' tegen mij. Ik moest lachen, maar dat kom je zeer zelden in bijvoorbeeld Noorwegen tegen. En ik vind daarom ook dat je een land eigenlijk goed leert kennen in de supermarkt, waar de mensen hun dagelijkse dingen doen. Ook vroegen ze een keer in de supermarkt, was alles naar wens? Ik dacht al, van ja waarom niet? Maar dat was blijkbaar in Duitsland normaler.
Zo fietste ik verder naar het zuiden, waar het inmiddels al weer wat heuvelachtiger werd, maar ik soms ook door grote steden en verkeerspunten, kwam waar het echt weer zoeken was naar de weg. Gelukkig had je vaak wel fietspaden, zodat je niet van de weg werd gedrukt, maar het bleef mij af en toe te druk. Ook viel het mij op dat elke 4 kilometer er meestal wel een dorpje of iets dergelijks was. Ook dit was weer even 'nieuw' voor mij. Maar toch, soms ook weer stukken bos, wat ik ook kon waarderen. Ik had weer eens wildgekampeerd op een stuk landbouwgrond.
Uiteindelijk kwam ik in steeds heuvelachtiger gebied, wat ik eigenlijk wel fijn vond, zodat ik weer kon klimmen en omdat ik het veel mooier vind. Ook kwam ik weer in een relatief rustiger gebied, zodat ik wat mooier kon fietsen. Maar dat was nog aardig wat klimmen. Op een gegeven moment had ik zelfs een heuvel van 15%, wat het steilste was in mijn hele reis en dat in Duitsland! Die dag had ik weer een camping uitgezocht op de kaart, maar 's avonds ging het erg onweren en regenen. Gelukkig kon ik snel mijn tent opzetten, maar binnen een paar minuten lag de halve camping al onder water. Gelukkig niet bij mijn tent.
Die dag erna was het overigens iets van 31 graden, wat echt ongelooflijk heet voor mij doen was, dus had ik maar ook flink wat zonnebrand opgedaan, want je hebt geen zin om te gaan verbranden tijdens het fietsen. Maar ik zweette mij rot daar. Na een paar dagen kwam ik bij de Moezel aan een ander stuk van Duitsland; wijngaarden langs de heuvels en andere mensen daar. Maar wel erg mooi, ik wist nog een eens dat ze in Duitsland ook wijn verbouwden. Zo leer je ook nog eens wat! Ik sprak nog steeds aardig wat mensen, wat mijn moraal hoog hield. En na wat zoeken was ik een dag erna bij de grens in Luxemburg aangekomen. Toen had ik echt het gevoel dat ik overal heen kon fietsen waar ik maar wilde. Ik was bij wijze van even naar Luxemburg gefietst, zonder dat ik het gevoel had dat ik echt ver weg ben gaan fietsen. Ik was hier ook nog nooit geweest en het leek mij leuk om het met de fiets te leren kennen, in de korte tijd dat je daar fietst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
